تا دیروز توی مدرسه راهنمایی ما مدیر یا معاون بود و آمادگی دفاعی هم درس می داد. با انتخاب شدنش به عنوان یکی از اعضای شورای زحمت کش شهرمان، استعداد ناشناخته اش بروز پیدا کرد و میدان برای جولان او در عرصۀ فن آوری صلح آمیز ضرب المثل سرایی باز شد. او حال با سو استفاده از پست جدید، به بهانۀ صحبت دربارۀ مسائل روز و مشکلات پیش رو و آگهی ها و اطلاعیه های مهم، در دوران زمامداری، بعد از نماز جمعه میکروفون را از دست ملای جماعت می گرفت و آن را منشأ و سرچشمۀ جدیدترین، ناب ترین و به روز ترین ضرب المثل های جهان قرار می داد. از هر دو جمله اش سه تاش ضرب المثل بود. تمام تمرکزش را گذاشته بود روی اینکه ضرب المثل بپراند بیرون. کاش ضرب المثل یه کم به جملاتش ربط داشت. دربارۀ اهمیت توجه و احترام به همسایه نطق می کرد و یکهویی ضرب المثل " هر که بامش بیش برفش بیشتر " یادش می آمد و درنگ نمی کرد. مردم نمازگزار هم هاج و واج، در به در دنبال یک ربط کوچک بین مطالب او با ضرب المثل ذکر شده می گشتند و البته به هیچ نتیجه ای نمی رسیدند. بریم یک گلچینی از سخنرانی های جذاب ضرب المثل خان را بخوانیم. از همه در صحبت می کند. استفاده کنید.

السلام علیکم و رحمة الله و برکاته. الحمد لله. الحمد لله الذی هدانا لهذا ( یک خطبۀ کامل و بلکه بیشتر). از کسانی که بلند وودَن و دارن بیرون نِرَفتِن خواهشمند می کنم که بایستید. ناسلامتی می خام گپ دلتنگی بزنما. اگرهم پاشید برید، آخر سخنرانی درهای مسجد را می بندم و حضورغیاب می کنم. وای به حال کسی که نباشه. توقع نداشته باشه بچه اش فردا با موهای کامل و سالم برگردد خانه. هر که هندوانه می خوره پای دَنگ کُدی هایش هم باید بشینه ( یعنی حالا که به من رأی داده اید، بکشید ) اولین و حساس ترین نکته ای که امروز می خواهم یادآور شوم این قضیه جنجالی دختر دبیرستانی های ماست و مزاحمت های بی دریغی که برخی پسرهای معلوم الحال برای آنها ایجاد می کنند. میازار موروک گولوپایی که دانه کش است. اولاً که دیگر حق ندارید از راه کوچه دِل مُغُن بروید. نه امنیت جانی دارد نه امنیت مالی و نه امنیت کانی. فوق العاده خطرناک است. در ثانی، توی مسیر رفت یا برگشت به دبیرستان از بگو و بخند و شوخی کردن و سبک بازی در آوردن پرهیز کنید. خواهی بشوی رسوا با کریم عبدل بچرخ. دیده وودی دخترها بلند بلند می خندند و قهقهه و جیغ و.. این کار باعث تحریک جوانان ما می شود. جوانانی که خودشان به طور فابریک و نرمال، بالقوه و بالفعل تحریک مادرزاد هستند. پسرانی هم که به نوامیس خانواده های ما چشم دوخته اند بدانند که با نیروهای بسیجی و ارتشی و سپاهی و انتظامی و ستاد کل نیروهای مسلح و پلیس اینترپُل و شورای امنیت سازمان ملل هماهنگی شده. آشی برایشان بپزیم که یک وجب جُلّاب روش ووستاده باشه. ما به طور نامحسوس آنها را زیر نظر داریم و بعضی ها را هم شناسایی کرده ایم و به زودی یه چوبی، دسته بیلی، منتولی، دستی چیزی مناسب توی یه جاییشان می کنیم تا حساب کار دستشان بیاید. چو می بینی که نابینا و چاه است اگر خفه خون بگیری گناه است. دخترها هم بیکار نشینند. اگر دیدند کسی با موتور برایشان مزاحمت ایجاد می کند، دم دستشان سنگی، چوبی، کتابی خاکی چیزی پرت کنند توی صورتشان. مجازید. خودم مسئولیت هر بلایی که ممکن است سرشان بیاید را قبول می کنم. به قصد جرح و آسیب جدی بزنید که پدرشان در بیاید. مجاز که چه عرض کنم، مستحب است. تازه حرکات زرمی هم که بلدید. برید کاراته رویشان و قطع نخاعشان کنید. از قدیم گفته اند: خواستن، چی چی است؟ اگه گفتی. چی؟ نه. خاستن توانستن نیست. خاستن، جویدن است. دیدی نفهمیدی. نکتۀ بعدی زمین هایی است که واگذار می شود ولی همشهریان ما با چندین برابر قیمت آن را می فروشند و شده دلالی و کلاهبرداری. نکنید عزیزان من. ز چی دل پیر برنا بود؟ ز دانش؟ نه. این مال قبلاً بود. الان عوض شده. ز دادن درسته. نکتۀ پایانی اینکه از حدود دو سال پیش تعداد سه هزار و سیصد و پنجاه وچهار و خوردی کارت ملی توی دفتر شورا دارد خاک می خورد. دو هزار بار گفتیم، بابا جان بیایید بگیرید. دیگه به چه زبانی به شما بگویم. خُ ای مادر.. حتماً باید التماستان کنم؟ الافتان نیستیم که هر روز اعلام کنیم. اعصاب ما را ک...ی کرده اید. البته ما بادی نیستیم که به این بیدها بلرزیم. نکتۀ بعدی را هم تا یادم نرفته بگم که این ماشین آشغالی که شب و روز دارد برای رفاه خودتان زحمت می کشد و مدام خراب می شود ولی با تلاش شباته روزی درستش می کنیم و... به خدا ظلم است اگر سر ماه حقوقش را ندهیم. مبلغش هم که خیلی ناچیز است ولی با این حال خیلی ها زورشان می آید پولش را بدهند. آش نخورده و دهن سرویس. هم راننده و هم کارگر عاصی شده اند. چند وقت پیش با گریه آمدند پیش ما گفتند دیگه کار نمی کنیم. استعفا دادند. از ماست که بر دوغ. ولی من بالاخره راضیشان کردم با این وعده که تا آخر این هفته حقوقتان را می دهیم. چرا قدرشان را نمی دانیم. و اما موضوع آخر تعیین دهیار جدید است. می دانید که دهیار قبلی به خاطر پاره ای مشکلات شخصی استغفار کرده است. ما به دنبال دهیار می گردیم ولی کسی این مسئولیت را تقبل نمی کند. هر گردی که خوراک تمبولک نیست. داریم ناچار می شیم بریم سراغ جوانان جاهای دیگر. برای همچین شهری زشت است دهیار بومی نداشته باشد. هر کسی داوطلب است و شرایطش را هم دارد بیاید به دفتر شورا. ... و چو خواهی که نامت رود در جهان/ اینقدر به من و بقیه همکارا نگویید پتان. لذا همکاری لازم را با شوراها داشته باشید. موش تو سوراخ نمی رفت، کَروَه به دومش می بست. ما باید برای پیشرفت و توسعه شهرمان تلاش کنیم. دیگران که به کمک ما نمی آیند. هرگز نخارد پشت من جز پینجُن کلینچ من. خودمان باید اقدام بکنیم.

همینجور حرف می زد تا سرانجام سه ساعت بعد، مؤذن برای اذان عصر به زور میکروفون را از او می گرفت.

به هر حال. خدا خیرش دهد. خیلی ضرب المثل یادمان داد. حال در غیاب او، شما مخاطبان عزیز می توانید جورش را بکشید و ضرب المثل یادمان بدهید. صلاح مملکت خویش لینگ درازان دانند. لینگمان را توی آسیاب دراز نکرده ایم که. بیا. اینم دو ضرب المثل دربارۀ ما. ضرب المثل اختراع کنید. ضرب المثل های بومی را برایمان بنویسید. مثل: کور به کور اَن ..ل اَکُن. خلاصه اینکه بیکار نشین نگام کن.

فعلاً بای.